Blog

Fizjoterapia uroginekologiczna  - tu nie ma tematów tabu
Fizjoterapia uroginekologiczna - tu nie ma tematów tabu
Mgr Karolina Łataś-Zagrajek
Nietrzymanie moczu, stolca, obniżenie narządu rodnego po porodzie, trudności w osiąganiu orgazmu, bolesne współżycie płciowe – to tylko wybrane problemy kobiece, które można rozwiązać pracując z fizjoterapeutą uroginekologicznym.

Fizjoterapeuta uroginekologiczny pomaga przywrócić ciału kobiety jego naturalny, prawidłowy schemat ruchu i wprowadzić w wielu obszarach nowe, zdrowe przyzwyczajenia. W jakich sytuacjach warto skorzystać z konsultacji u fizjoterapeuty uroginekologicznego i jak wygląda taka wizyta?   
Fizjoterapia uroginekologiczna to obszerna dziedzina medycyny zajmująca się dysfunkcjami funkcjonalnymi w obrębie  struktur  układu ruchu miednicy i  statyką oraz funkcją narządów, które się w niej znajdują. Do najczęstszych problemów, z którymi warto zwrócić się po pomoc do fizjoterapeuty uroginekologicznego należą:
  • trudności z powrotem do aktywności fizycznej i seksualnej po porodzie naturalnym lub operacyjnym
  • obniżenie narządu rodnego
  • problemy z trzymaniem moczu, gazów czy stolca
  • dolegliwości bólowe związane z miesiączkowaniem czy endometriozą
  • bólowe dysfunkcje seksualne uniemożliwiające lub utrudniające współżycie: pochwica, dyspareunia, wulwodynia i inne
  • trudności z osiągnięciem orgazmu
 Pozwól ciału funkcjonować w jego rytmie
Wiedza na temat funkcjonowania własnego ciała, którą kobieta otrzymuje w trakcie konsultacji u fizjoterapeuty uroginekologicznego, bywa niezwykle pomocna w wielu wymiarach. Pacjentka pozyskuje informacje, jak funkcjonuje jej ciało i co ma na to wpływ, jak przez ruch może pomóc sobie zapobiegać chorobom, ale przede wszystkim  jak zdrowo i właściwie korzystać z własnego ciała tak, aby służyło jej długo i adekwatnie do potrzeb. Nie jest tajemnicą, że właściwy sposób oddawania moczu czy dobry rytm i jakość wypróżnień mogą wpływać na wszystkie sfery naszego życia, podobnie jak komfort i satysfakcja ze współżycia seksualnego. Z mojej praktyki wynika, że wielu dysfunkcjom udałoby się zapobiec, gdyby pacjentki potrafiły nie przeszkadzać swoim ciałom funkcjonować w ich własnym rytmie. Czasem chodzi o trening czystości, innym razem o nawyki z dzieciństwa, a nawet kulturę w, jakiej kobieta została wychowana.

 Jak wygląda wizyta u fizjoterapeuty uroginekologicznego?
W trakcie pierwszej wizyty głównym narzędziem pracy fizjoterapeuty jest wywiad oraz jego dłonie, które w dużej mierze najpierw diagnozują, a następnie realizują terapię. Spotkanie z fizjoterapeutą uroginekologicznym przebiega zasadniczo bardzo podobnie do wizyty u ginekologa, przy czym z pewnością trwa dłużej i rzadko kończy się na jednej sesji. Na początku terapeuta zadaje pacjentce pytania dotyczące trybu życia, jak również okoliczności, w których problem, z którym się zwraca, wystąpił po raz pierwszy, a także w jakich sytuacja pojawiają się on lub nasila.  Dla właściwego leczenia, a przede wszystkim diagnozy, bardzo ważne jest, aby rozmowa była szczera i nie pomijała szczegółów. Wiele pytań może dotyczyć kwestii na pierwszy rzut oka niezwiązanych z dolegliwościami. Należy jednak pamiętać, że mięśnie dna miednicy i szereg układów w ciele kobiety oddziałuje na siebie nawzajem, dlatego np. pytanie o częstotliwość i jakość wypróżnień może przybliżyć nas do odpowiedzi na pytanie o źródło naszego bólu przy współżyciu płciowym.

Poza wywiadem, w trakcie wizyty fizjoterapeuta przeprowadza szereg badań wykluczających lub potwierdzających hipotezy dotyczące źródeł zgłaszanej dolegliwości. Może to być ocena postawy ciała, lokalizacji napięć na całym ciele, badanie klatki piersiowej, głowy, szyi, a nawet stóp.  Prawie zawsze, kiedy pacjentka zgłasza się z problemem nietrzymania moczu, fizjoterapeuta oceni również mięśnie brzucha i ich ewentualny rozstęp. Nie należy być zdziwionym, kiedy przychodząc z problemem związanym z wyglądem brzucha, fizjoterapeuta bada mięśnie dna miednicy. Te dwa obszary są silnie ze sobą powiązane i zalecanie ćwiczeń na wzmocnienie mięśni brzucha bez stwierdzenia, czy pacjentka ma wydolne dno miednicy, byłoby ryzykownym pomysłem. Czasem zasadne będzie również badanie przez pochwę (które w znakomitej większości przypadków będzie odbywało się na leżance do rehabilitacji lub w postawie stojącej). Dzięki niemu terapeuta jest w stanie uzyskać mnóstwo informacji dotyczących pracy naszego ciała: czasami nawet tego, jak pracuje przepona oddechowa podczas różnych czynności. Nie jest to badanie ani bolesne ani długie, a terapeuta powinien tłumaczyć pacjentce każdy ruch i informować ją, w jakim celu go wykonuje. Należy zaznaczyć, że pacjentka może nie wyrazić zgody na tego typu badanie, jak również może zdecydować o jego przerwaniu w każdym momencie bez podawania przyczyny. Ogranicza to wprawdzie celność diagnozy i łatwość prowadzenia terapii, ale jej nie uniemożliwia. Najważniejsze, aby pacjentka czuła się swobodnie i aby badanie przebiegało w miłej atmosferze i poczuciu bezpieczeństwa oraz respektowania granic.

Podczas badań terapeuta będzie także oceniał miejsca bolesne, o zmienionych napięciach, tkliwe. Z pewnością przyjrzy się bliźnie na kroczu (jeśli taka istnieje). Może również poprosić o wykonanie różnych czynności mięśniami dna miednicy, aby ocenić ich wydolność i wzorce pracy. Prawdopodobne jest także wykonanie badanie USG lub zalecenie dalszej diagnostyki lub terapii przy użyciu elektromiografu, czyli urządzenia, które odczytuje pracę bioelektryczną mięśni poprzez elektrodę umieszczoną w pochwie lub odbycie. Jest to niebolesne i niezbyt długie badanie.
Pierwsza wizyta u fizjoterapeuty uroginekologicznego trwa około godziny, a jej zwieńczeniem jest zwykle diagnoza i zaplanowanie terapii.  

 Jak przygotować się do wizyty u fizjoterapeuty uroginekologicznego?
Do wizyty u fizjoterapeuty ginekologicznego w zasadzie nie trzeba przygotowywać się w żaden określony sposób. Można zapisać sobie wcześniej pytania, które chciałoby się zadać terapeucie. Jeśli jest to to wizyta poporodowa, warto mieć ze sobą Kartę Informacyjną otrzymaną przy wypisie ze szpitala. Jest to źródło wiedzy terapeuty na temat przebiegu porodu i ewentualnych urazów okolic istotnych terapeutycznie. Warto również zastanowić się nad sytuacjami, w których pojawia się dolegliwość, z jaką przytrafia się częstotliwością lub co dokładnie ją wywołuje. Te wszystkie informacje znacznie skracają czas wywiadu i pozwalają terapeucie na wykonanie większej ilości testów oraz wyjaśnienie mechanizmu problemu.
Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką dotyczącą cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.